juli 2017 - Trivorto

Recently SAFe 4.5 was released. Of course there is a lot of information from SAI itself on what’s new in SAFe 4.5, so I want won’t cover all changes in detail here but focus on adding some comments on the significance and usefulness of the changes, or lack of it for that matter.

Cosmetic surgery isn’t always a bad thing

Let me start with something that might feel cosmetic but actually is the most significant improvement in my opinion, namely the fact that the ‘Big Picture’ didn’t get bigger or more complicated this time. From SAFe 3.0 to 4.0 the framework went from three layers to four. In my SAFe courses I sometimes joke that hopefully SAFe 5.0 will not have five layers. I still spend quite some time explaining you should not consider using the Values Stream layer unless it is a very large complex SAFe adoption. While the challenge of coordinating multiple trains in a single Value Stream is of course real, the solution SAFe presents in the Value Stream layer leans rather high towards processes if we consider the Agile Manifesto value Individuals and Interactions over Processes and Tools. In this respect I rather like the most basic coordination mechanism in LeSS: Just Talk. We can come a long way using this mechanism before we actually need to define formal processes in my opinion. It is actually a trap for larger bureaucratic organizations trying to transform to a more agile organization: they have the tendency to model everything in processes instead of telling people to just talk to each other whenever there is something to coordinate.

So the Big Picture didn’t get any bigger this time. Actually it got a lot cleaner. The most significant change in this regard is the configurability of the Big Picture. SAFe now has four base configurations targeted at a specific context. Each configuration only displays the constructs that are relevant for that configuration, making the big picture a lot easier to read. The four configurations are: Essential SAFe, Portfolio SAFe, Large SAFe, and Full SAFe. Selecting a configuration and watching the Big Picture change accordingly is actually quite fun and insightful.
Second, the Big Picture got a visual make-over making it less cluttered and easier to read. SAI claims they actually added more stuff then they removed so kudos to the visual designer.
Third, the Value Stream layer is renamed to Large Solution. Again, this seems purely cosmetic, but as I said I spend a lot of time explaining to people you don’t need to do everything on the Big Picture just because it is on there. Calling it Large Solution will definitely make it easier to understand you only need a large solution when you have a… large problem.

Now you might wonder why I spend so much time on cosmetic changes. The reason is the ‘completeness’ of the Big Picture is both a blessing, you click on anything and instantly get tons of information on the topic, and a curse. Organizations have a tendency to want to implement everything on the Big Picture because they think they are supposed to. The overview can also be quite overwhelming at first glance. And it also makes SAFe an easy target for a sometimes rather loud group of agilists, sitting comfortably high on Mount Stupid, shouting down that SAFE is not agile at all, usually while having no more experience than glancing at the Big Picture at scaledagileframework.com. Yeah, I could just ignore those people but unfortunately they tell their tales to customers as well. If you haven’t heard of Mount Stupid, also known as the Dunning-Kruger effect, it is the phenomenon that people who are the most ignorant on a subject are also the ones most eager to share their opinion on it. Sounds familiar?

Lean Startup

Of course there are more substantial changes too. But you can read about those in detail on the SAFe website.

One is the integration of Lean Startup. A very welcome addition, no doubt, but to be fair there was nothing in SAFe 4.0 that prevented you from using Lean Startup within SAFe. I have actually promoted the fact that everything is a hypothesis that needs to be validated as fast as possible from the start. I have also seen companies use Alexander Osterwalder’s Business Model canvases and Value Proposition design; or Ash Maurya’s Lean Canvas successfully within SAFe. We don’t need it on the Big Picture for this. But the guidance is of course welcome.

Other changes

The role of DevOps is growing in SAFe 4.5 which is a good thing. Not much I can add to that. Continuous Delivery is emphasized more and has gotten a bit more substance. Good, but you were supposed to take Continuous Delivery very seriously anyway already.

Now we all know that delivery and releasing are not the same but they are related of course. One noticeable change on releasing: it has gone from Release on Demand (v3.0) to Release Anytime (v4.0) and back to Release on Demand again in v4.5. Make up your minds guys. 😉

What else? The Implementation Roadmap is there, but to be honest it was already published before the release of 4.5. The implementation roadmap is a big step forward from the rather ridiculous 123 model that seems to have dropped of the Big Picture. Thankfully. Tons of useful information there but one major flaw still remains: It is still a more or less linear process. I strongly feel that a change process should also be iterative, based on experiments and short feedback loops. I recommend looking at Lean Change Management and combine it with the Implementation Roadmap.

Conclusion

So although there are lots of useful additions and changes to SAFe 4.5 the most significant changes are the ones that might appear purely cosmetic at first glance. I think those can actually prevent some organizations from falling into common traps.

SAFe 4.5 is pas uitgekomen. Natuurlijk kun je heel veel informatie over wat er nieuw is in SAFe 4.5 vinden bij SAI zelf, dus zal ik niet alles in detail hier behandelen, maar vooral hier en daar wat commentaar geven over het belang en nut van de wijzigingen, of het ontbreken daarvan.

Cosmetische chirurgie is niet altijd slecht

Laat me beginnen met iets dat misschien vooral cosmetisch lijkt, maar voor mij de meest belangrijke verbetering is, namelijk het feit dat de ‘Big Picture’ niet groter of gecompliceerder is geworden deze keer. Van SAFe 3.0 naar 4.0 ging het framework van drie lagen naar vier. In mijn SAFe trainingen grap ik nog steeds dat ik hoop dat SAFe 5.0 straks geen vijf lagen heeft. Ik besteed behoorlijk wat tijd om uit te leggen dat je die extra Values Stream laag niet moet overwegen tenzij het een heel grote en complexe SAFe implementatie betreft. Natuurlijk is het coördineren van meerdere ARTs in een Value Stream een reële uitdaging. Echter SAFe’s oplossing in de Value Stream laag helt wel erg over naar processen als je even stilstaat bij de Agile Manifesto waarde Individuals and Interactions over Processes and Tools. Wat dat betreft waardeer ik het meest basic coördinatie mechanisme in LeSS erg: Just Talk. We kunnen hier een heel eind mee komen voordat het echt nodig is om formele processen te definiëren. En dit is in feite een valkuil voor veel grotere bureaucratische organisaties die zichzelf in een meer agile organisatie willen omvormen: ze hebben de neiging om alles in processen te modelleren in plaats van mensen te vertellen dat ze ook gewoon met elkaar kunnen gaan overleggen als er iets afgestemd moet worden.

Dus gelukkig is de Big Picture deze keer niet groter geworden. In feite is het een stuk cleaner geworden. De meest significante bijdrage daaraan is de nieuwe configurabiliteit van de Big Picture. SAFe heeft nu vier basis configuraties die elk op een eigen specifieke context zijn gericht. Elke configuratie toont alleen die elementen die relevant zijn voor die configuratie. En hierdoor is de Big Picture een stuk overzichtelijker en makkelijker te begrijpen. De vier configuraties zijn: Essential SAFe, Portfolio SAFe, Large SAFe, en Full SAFe. Een configuratie selecteren en de Big Picture zien aanpassen is eigenlijk best leuk en leerzaam. Ten tweede heeft de Big Picture een make-over gekregen en is daardoor veel minder druk en beter leesbaar. SAI claimt dat ze eigenlijk meer elementen hebben toegevoegd dan weggehaald, dus Kudos aan de visual designer. Ten slotte is de Value Stream laag hernoemd naar Large Solution. Dit lijkt ook weer puur cosmetisch, maar zoals ik al eerder schreef besteed ik veel tijd om mensen uit te leggen dat je niet alles dat op de Big Picture staat moet implementeren alleen maar omdat het erop staat. Door het Large Solution te noemen wordt het denk ik een stuk gemakkelijker te begrijpen dat je een Grote Oplossing alleen nodig hebt bij … een groot probleem.

Nu vraag je je wellicht af waarom ik zoveel aandacht besteed aan cosmetische wijzigingen. De reden hiervoor is dat de ‘compleetheid’ van de Big Picture zowel een zegen is, je kunt immers op alles klikken en een schat aan informatie krijgen, als een vloek. Organisaties hebben de neiging om alles op de Big Picture te implementeren omdat ze denken dat het nodig is. Een cleanere Big Picture kan helpen. Daarbij kan de overvolle Big Picture best overweldigend overkomen en afschrikken in eerste instantie. Maar een andere belangrijke reden is dat het SAFe een makkelijke prooi maakt voor die soms tamelijk luidruchtige groep aan agilisten die, comfortabel vanaf de top van Mount Stupid, naar beneden schreeuwen dat SAFe helemaal niet Agile is, en dat terwijl hun ervaring ermee over het algemeen niet veel verder rijkt dan het bekijken van de Big Picture op scaledagileframework.com. Ja, natuurlijk zou ik ze gewoon kunnen negeren, maar helaas hebben deze lui de neiging hun verhalen ook aan klanten te vertellen. Als je nog nooit van Mount Stupid, ook wel het Dunning-Kruger effect genoemd, hebt gehoord, dat is het fenomeen waarbij die mensen die het minst van een onderwerp afweten zich het meest comfortabel schijnen te voelen om hun mening erover te verkondigen. Klinkt bekend?